سعید اسدی؛ نازنین فرعونی شمیلی
چکیده
پژوهش حاضر با تحلیل همکاریهای علمی پژوهشگاههای علوم انسانی، به مصورسازی همکاریهای علمی بین آنها پرداخته است و هدف آن مشخص کردن سطوح همکاری درون سازمانی و برون سازمانی این مراکز بوده است. پژوهش حاضر از نوع اسنادی است و با مراجعه به پایگاههای کتابشناسی ملی، نورمگز، آی اس آی و اسکوپوس، فهرست آثار علمی پژوهشگران مورد نظر، استخراج ...
بیشتر
پژوهش حاضر با تحلیل همکاریهای علمی پژوهشگاههای علوم انسانی، به مصورسازی همکاریهای علمی بین آنها پرداخته است و هدف آن مشخص کردن سطوح همکاری درون سازمانی و برون سازمانی این مراکز بوده است. پژوهش حاضر از نوع اسنادی است و با مراجعه به پایگاههای کتابشناسی ملی، نورمگز، آی اس آی و اسکوپوس، فهرست آثار علمی پژوهشگران مورد نظر، استخراج شده است. جامعه پژوهش شامل کلیه پژوهشگرانی است که طی سالهای 1386 تا 1392 دارای انتشارات علمی بوده و وابستگی سازمانی آنها یکی از پژوهشگاههای مورد مطالعه بوده است. تعداد این افراد 116 نفر بوده است. نتایج تحقیق نشان داد که در مجموع، طی سالهای مورد مطالعه، 575 اثر علمی توسط محققان وابسته به پژوهشگاههای مورد مطالعه منتشر شده است که بیشترین سهم مربوط به پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با 307 مقاله بوده است. طی سالهای مورد مطالعه، 169 همکاری علمی بین پژوهشگاهها صورت گرفته است. که پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی با 116 مورد دارای بیشترین همکاری بوده است. در مجموع، طی سالهای مورد مطالعه، 143 همکاری علمی داخلی و تنها یک مورد همکاری علمی خارجی در قالب همتالیفی صورت گرفته است. ضریب هم‌نویسندگی در مجموع سه پژوهشگاه 1.4 است. علیرغم همپوشانی موضوعی فراوانی که در پژوهشگاههای علوم انسانی و گروههای آنها وجود داشت، هیچ گونه همکاری علمی بین این پژوهشگاهها وجود نداشت و این مسئله میتواند گسستگی فعالیتهای پژوهشی علوم انسانی کشور را نشان دهد.
